wygadać się

См. также в других словарях:

• wygadać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wypowiedzieć się do woli; nagadać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie przerywaj, pozwól się jej wygadać. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wygadać — dk I, wygadaćam, wygadaćasz, wygadaćają, wygadaćaj, wygadaćał, wygadaćany 1. pot. «mówiąc wyznać coś komuś, naopowiadać» Wygadała wszystko, co ją dręczyło. Wygadał, co miał na sercu. 2. pot. «wyjawić, powiedzieć coś niepotrzebnie, zdradzić… …   Słownik języka polskiego

• nagadać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wygadać się; porozmawiać z kimś do woli : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na przyjęciu nagadał się za wszystkie czasy. Nie mogły się nagadać, kiedy się wreszcie spotkały po latach. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wysypać — dk IX, wysypaćpię, wysypaćpiesz, wysypaćsyp, wysypaćał, wysypaćany wysypywać ndk VIIIa, wysypaćpuję, wysypaćpujesz, wysypaćpuj, wysypaćywał, wysypaćywany 1. «sypiąc usunąć coś z wnętrza czegoś; sypiąc umieścić coś gdzieś, w czymś» Wysypać piasek… …   Słownik języka polskiego

• puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego

• pilnować — ndk IV, pilnowaćnuję, pilnowaćnujesz, pilnowaćnuj, pilnowaćował, pilnowaćowany 1. «strzec czegoś, czuwać nad kimś lub nad czymś, stać na straży; dozorować, doglądać kogoś lub czegoś; zajmować się czymś, dbać o kogoś, o coś» Pilnować dzieci.… …   Słownik języka polskiego

• pijany — pijanyni 1. imiesł. przymiotnikowy bierny czas. pijać (p.) 2. «odurzony alkoholem, nietrzeźwy; rzadziej: świadczący o czyjejś nietrzeźwości, charakterystyczny dla pijaka» Pijany chuligan. Spojrzeć na kogoś pijanym wzrokiem. ◊ pot. Pijany jak bela …   Słownik języka polskiego

• farba — pot. Puścić farbę «zdradzić się z tym, co się ukrywało; wygadać się»: Porozmawiaj z nim, przebadaj. Może puści farbę. On ma jedną słabość: lubi się chwalić. W. Żukrowski, Tablice …   Słownik frazeologiczny

• farba — ż IV, CMs. farbabie; lm D. farb 1. «mieszanina barwników i pigmentów ze spoiwami, tworząca barwną substancję używaną do malowania lub barwienia» Farba jasna, ciemna, biała, zielona itp. Farby artystyczne. Farba matowa, świecąca. Farba drukarska,… …   Słownik języka polskiego

• wypalić — 1) Działać; powieść się; udać się Eng. To come into effect; to succeed 2) Powiedzieć coś rażąco niestosownego, niedyskretnego, lub głupiego, zwłaszcza nieostrożnie i bez zastanowienia; wygadać się Eng. To say something blatantly improper,… …   Słownik Polskiego slangu

• świerzbić — ndk VIa, świerzbićbi, świerzbićbił «być odczuwanym jako nieprzyjemne łaskotanie, wywołujące chęć drapania; swędzić, świerzbieć» Świerzbiące bąble. Świerzbiąca skóra. Plecy go świerzbiły. ◊ Język, posp. jęzor kogoś świerzbi «ktoś ma ochotę coś… …   Słownik języka polskiego